Kinezjoteiping (Kinesiotaping) - technologia regeneracji i leczenia, oparta na zastosowaniu specjalnych bawełnianych teipów na podstawie klejowatej, które zapewniają wsparcie dla mięśni, poprawiają krążenie krwi i zachowują odpowiednią ruchomość tkanek miękkich w działkach na których się znajdują. Przy tym teipy zapewniają swobodne "oddychanie" skóry, są nisko alergijne i mogą być używane przez kilka dni. Prawidłowo zastosowana technologia pozwala wyrównać kontuzjowani fascynalne tkaniny i zwiększyć przestrzeń nad działką obrzęku lub zapalenia, zapewnia stymulację dotykową i wzmacnia propriorycepcję, przyczynia się do poprawy funkcji mięśni, powięzi, stawu skokowego. Dzięki wyżej wymienionym właściwoścam - istotna i wielka pomocteipów w walce z obrzękamy, krwiakamy izastójamy chłonki.
Pojawienie technologii kinezjoteipingu kojarzy się z imieniem japońskiego doktora Kenzo Case, który w 1973 roku opracował ten sposób, a w 1988 roku na igrzyskach Olimpijskich w Seulu, świat po raz pierwszy zobaczył sportowców z teipamy. Od tego czasu technologia zacząla się używać i uzyskiwać uznanie w różnych krajach Europy i Ameryki. Dr Kenzo Case założył Stowarzyszenie Kinezjoteipingu, zadaniem którego było badać efekty kliniczne teipowania, kształcić specjalistów w kinezjoteipingu, opracowywać nowe i skuteczne metody i materiały do kinezjoteipingu.
W przyszłości metoda zyskała popularność i zacząła aktywnie zastosować się w medycynie sportowej, rehabilitacji, ortopedii i traumatologii. Na dzień dzisiejszy kinezjoteiping jest jedną z najnowocześniejszych technologii w celu zapobiegania i leczenia różnych mięśni i stawów, urazów, a także odbudowy leczenia narządu ruchu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ten rysunek ilustruje różne warianty używania teipów 
Podstawą metody jest modelowanie mięśniowo-fascialnego segmentu za pomocą rozciągania teipów w określonym kierunku, przy klejce. Przy tym teipy komunikują ze skórą, fascjamy, i mięśniami.
Przeciwwskazaniami do kinezjoteipingu jest zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych, krostkowe i alergiczne choroby skóry, choroby nowotworowe.
Szczególnie przydatna do stosowania ta metoda w przypadku korekcji deformacji podeszw,  doprowadzaniu przedniej działu stopy, w celu korekcji zaburzeń postawy, szkołach podstawowych formach skoliozy, choroby Osgud-Ślatera. U osób dorosłych  zwykle z problemami płaskostopia, która towarzyszy deformacją pierwszego i drugiego palca, i przy innych problemach. Przy neurologicznych przejawach choroby kręgosłupa, chorobach mięśni, więzadeł, ścięgien itp.